ترجمه روان یکی از گفتگو های مهم رییس جمهوری منتخب امام، رستم و سیاوش زمانه، مصدق دوران، جهان پهلوان دکتر ابولحسن بنی صدر در زیر آمده است:
احترام امام و سخن امام را نگهدارید. زیرا دو روز پیش امام فرمودند که «رییس‌جمهور ما بر دل‌ها حکومت می‌کند» و صحیح نیست که شما یک روز بعد بیایید و اینطور ناسزا بگویید،
ترجمه فارسی: امام امت در راس امور است
این چه نوع جمهوری اسلامی است که امروز رئیس‌جمهور آن از قول امام بر دل‌ها حکومت می‌کند و فردا عده‌ای او را «پینوشه» خطاب می‌کنند و مانع حرف زدن او می‌شوند!
ترجمه خودمانی: شما غلط می کنید که خلاف نظر امام امت حرفی می زنید!
اگر نهاد‌های انقلابی اصلاح نشوند و اعمالشان بیانگر حکومت اسلام نباشد، در این صورت به تدریج اعتبار آنها در جامعه از بین می‌رود. پس ما باید تمام کوشش خود را صرف این کنیم که این نهاد‌ها معرف اسلام باشند
ترجمه فارسی: الان گفتن از حکومت اسلامی به نفع من است ولی ۳۰ سال بعد کسی بگوید که از ابتدا به دنبال حکومت لائیک نبودم سلطنت طلب است!
و اگر من از روی دلسوزی و به خاطر اسلام و انقلاب این حرف را می‌زنم شما برادر عزیز با من یاری کنید و بایستید تا این نهاد‌ها از وجود اینگونه افراد پاک شوند. وقتی این نهاد‌ها از وجود اینگونه افراد پاک شدند، حال و آینده انقلاب نجات پیدا می‌کند.
ترجمه فارسی: نهاد های انقلابی باید از لوث وجود مخالفان من (مخالفان اسلام و انقلاب) پاک شود.
در قسمت بعدی، جناب بنی صدراز نقش روزمره سیاوش و رستم زمان خارج می شوند و در هیبت پوریای ولی و جهانپهلوان تختی ظاهر می گردند و ماموران ترور خود را مورد عفو توحیدی خود قرار می دهند:
در پایان نامه آقای بنی صدر به آقای کرمانی، آمده است که یک گزارش و یک نوار برای او فرستاده شده اند. نوار اعترافهای خودانگیخته دو مأمور ترور بود که اسلحه و نوار خود را در اختیار محافظان آقای بنی صدر گذاشته بودند. در نوار گزارش کرده اند که مأمور کشتن بنی صدر بوده اند. درنزدیکی او نیز قرار گرفته اند اما وقتی وضعیت را دیده اند، از انجام مأموریت سر باز زده اند. چون مسلم بود هرگاه نوار و آن دوتن به دستگاه قضائی معرفی می شدند، سربه نیست می گشتند، آقای بنی صدر آنها را عفو کرد و از آنها خواست که به دنبال زندگی خود بروند و هیچ از مأموریت خود، با کسی سخنی نگویند. به آمران خود نیز بگویند، فرصت مناسب دست نداد.
ترجمه فارسی: ندارد (بخش خزعبلات)
منبع: پاسخ بنی صدر به برادر گرامیشان حجت السلام حجتی کرمانی در نشریه انقلاب اسلامی (۲۰ اسفند ماه ۱۳۵۹)
